Śmierć Davida Kato

Wieczne odpoczywanie racz mu dać Panie, a światłość wiekuista niechaj mu świeci. A dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju wiecznym.

Jak z pewnością już wiecie, zamordowano Davida Kato, prominentnego aktywistę gejowskiego, który sprzeciwiał się Ustawie Antyhomoseksualnej zgłoszonej do parlamentu w 2009. Wieczorem 26. stycznia został on uderzony kamieniem w głowę w swoim domu położonym w środkowej Ugandzie, w dystrykcie Mukono. Prymas Kościoła Episkopalnego w USA, przebywająca obecnie w Dublinie na spotkaniu Prymasów Wspólnoty Anglikańskiej, w odpowiedzi na śmierć Kato wystosowała następujące oświadczenie:

Tego ranka podczas Eucharystii na spotkaniu prymasów modliłam się za spokój duszy Davida Kato. Morderstwo na nim pozbawia jego lud ważnego i skutecznego głosu, i modlimy się, aby świat wyciągnął lekcję z jego łagodnego i cichego świadectwa i otrzymał serce z ciała w miejsce serca z kamienia. Niech spoczywa w pokoju, a jego dzieło niech przynosi nadal sprawiedliwość i godność wszystkim dzieciom Bożym.

Również Arcybiskup Canterbury, dr Rowan Williams, opublikował oświadczenie:

Brutalne morderstwo na Davidzie Kato Kisule, gejowskim aktywiście na rzecz praw człowieka, jest dogłębnie szokujące. Nasze modlitwy i głęboka sympatia kierują się ku jego rodzinie i przyjaciołom – i ku wszystkim, którzy żyją w lęku o swoje życie. Jakiekolwiek nie byłyby dokładne okoliczności jego śmierci, które wciąż muszą być ustalone, wiemy, że David Kato Kisule żył pod groźbą przemocy i śmierci. Nikt nie powinien być zmuszonym żyć w takim lęku z powodu bigoterii innych. Taka przemoc była konsekwentnie potępiana przez Wspólnotę Anglikańską na całym świecie. To wydarzenie sprawia również, że jeszcze pilniejsze staje się dla rządu brytyjskiego zapewnienie bezpieczeństwa osobom LGBT ubiegającym się o azyl w Wielkiej Brytanii.  Jest to moment na dokonanie bardzo poważnej oceny i odniesienie się to tych postaw świadomościowych, które wystawiają na niebezpieczeństwo życie mężczyzn i kobiet należących do mniejszości seksualnych.

Oczywiście cieszymy się i jesteśmy dumni z tych słów oraz łączymy się w modlitwie z biskupami. Jednocześnie trudno nam nie zgodzić się z wypowiedzią Chicago Consultation , grupy episkopalnych i anglikańskich biskupów, duchownych i świeckich, którzy popierają pełne włączenie homoseksualnych, biseksualnych i transgender chrześcijan w życie Kościoła Episkopalnego oraz Wspólnoty Anglikańskiej na całym świecie. Poniżej kilka fragmentów:

Chicago Consultation przyjmuje z aplauzem oświadczenie Arcybiskupa Canterbury, NPW Rowana Williamsa, potępiające morderstwo na ugandyjskim aktywiście LGBT Davidzie Kato. Mamy nadzieję, że oświadczenie Arcybiskupa sygnalizuje chęć wypowiadania się przeciwko prześladowaniu osób homoseksualnych, biseksualnych i transgender w bardziej bezpośredni i zdecydowany sposób, aniżeli miało to miejsce w przeszłości.

Jest rzeczą niezbędną, aby inni prymasi Wspólnoty Anglikańskiej przyłączyli się do dra Williamsa i Prymas Katharine Jefferts Schori z Kościoła Episkopalnego, potępiając wraz z nimi kultywowanie nienawiści i przemocy przeciwko osobom LGBT. Ci prymasi, którzy zbojkotowali obecne spotkanie w Dublinie z powodu różnic teologicznych z Kościołami przyjaznymi wobec gejów, ponoszą szczególną odpowiedzialność za afirmację godności każdego człowieka orz prawa osób LGBT do życia bez strachu przed przemocą, degradacją czy postępowaniem karnym. Ucieszylibyśmy się z podobnej jednoznaczności ze strony Kościoła Anglikańskiego w Ameryce Północnej, który utrzymuje bliskie związki z tymi prymasami.

Chociaż jesteśmy podniesieni na duchu przez oświadczenie Arcybiskupa, uważamy, że wyraża się on w sposób życzeniowy, mówiąc, iż Wspólnota Anglikańska na całym świecie potępiła przemoc wobec osób LGBT. Okazjonalne wzmianki o godności gejów i lesbijek w opasłych komunikatach nie są w stanie zatuszować faktu, że pewna liczba anglikańskich prowincji aktywnie zachęcała lub współpracowała przy kierowanym przez państwo szykanowaniu gejów i lesbijek, włączając w to niesławne ustawodawstwo antygejowskie, które wciąż rozważa parlament w Ugandzie.

Wstawiennictwo ze strony dra Williamsa byłoby bardziej wiarygodne, gdyby sposób w jaki traktuje on zagadnienia LGBT we Wspólnocie Anglikańskiej był bardziej zrównoważony. Wyraził się on jasno, że Kościół Episkopalny mogą oczekiwać konsekwencje za wyświęcenie homoseksualnych biskupów. Tymczasem prymasom takim jak Arcybiskup Henry Orombi w ojczyźnie Kato, Ugandzie, popierającym prawa, które oznaczałyby więzienie dla par tej samej płci za zwykłe przejawy fizycznej bliskości, nie grożą takie sankcje. Ten wymęczony motyw eklezjologiczny tych podwójnych standardów nie ma zbyt wiele sensu poza kokonem wspólnotowej biurokracji i naraża na szwank zdolność Arcybiskupa do bycia zdecydowanym i skutecznym rzecznikiem praw człowieka, którym, jak wynika z tego oświadczenia, chce być.

Źródło